Meir kjærleik

Etter postitive tilbakemeldingar, blant andre frå Leselama, vel eg å ta med eit kjærleiksdikt til. Denne gongen av Paal Brekke, frå Roerne fra Itaka (Aschehoug 1960).



Barnslig: Til min hustru

En måke, skrikende av ensomhet
er min forelskelse
sirklende over deg
Du vasker håret nemlig
Skjult som av drivende brun tang
er ditt ansikt
og din nakne rygg et lysende svaberg
Jeg må ned med kinnet mot det
Jeg må kjenne om det smaker salt av sjø
og sol
og lekende bølger
Gi deg, roper du
Jeg drukner i vasken, roper du
Og i en brottsjø skyller du meg ned
av svabeget, tang-omdasket
men med en sprellende havfrue
i armene