Sidan sist har eg lese ferdig Bente Clods trilogi Englekraft (2004), I vilden sky (2005) og Himmelfall (2006). Eigentleg er dette ungdomsromanar, men kva gjer vel det? Vil ein ha ei god leseoppleving, kan ein fint heve seg over båsane litteraturen vert sett i. Og dette er verkeleg gode leseopplevingar for meg. Hovudpersonen Thilde er 19 år og bur i København der ho prøver å bevege seg frå det rusmiljøet ho lenge har vanka i og inn i eit "streitare" miljø der ho prøver å lære meir om det ho likar best å gjere, nemleg synge. Bøkene er godt skrivne, og eg føler meg ofte jaga gjennom sidene, for tempoet skiftar etter Thildes sinnsstemningar. Eg har kost meg gjennom alle tre romanane og vil på det sterkaste anbefale andre å lese dei!
Etter Clods trilogi gjekk eg rett på Klasse av Curtis Sittenfeld. Denne hadde eg store forventningar til etter den gode anbefalinga hjå Bookhouse Girls. Men etter Bente Clod nådde ikkje denne opp. Jau då, eg småhumra litt, kjende meg absolutt igjen, og eg las heile romanen, noko som tyder på at eg ikkje akkurat mislikte han. Men det tok ikkje av for meg, og tidvis tykte eg at det vart litt langdrygt. Eg mistenkjer at den norske omsetjinga må ta litt av skulda for den langdryge kjensla, så eg burde nok ha lese originalen. Men ein stad inni meg finst det ei vegring mot å lese engelsk, og denne vegringa har eg enno ikkje klart å kome over. Dermed vart det norsk på Sittenfeld, sjølv om teksten nok dermed vart litt urettferdig behandla.
Har forresten ein plan om å lese alle sju Harry Potter-bøkene på engelsk etter at eg har lese den sjuande på norsk. Håper at eg dermed skal vinne over engelskvegringa mi.
No les eg Hanne-Vibeke Holsts Min mosters migrene eller hvordan jeg ble kvinne. Ikkje skjønnlitteratur, men god litteratur.
Etter Clods trilogi gjekk eg rett på Klasse av Curtis Sittenfeld. Denne hadde eg store forventningar til etter den gode anbefalinga hjå Bookhouse Girls. Men etter Bente Clod nådde ikkje denne opp. Jau då, eg småhumra litt, kjende meg absolutt igjen, og eg las heile romanen, noko som tyder på at eg ikkje akkurat mislikte han. Men det tok ikkje av for meg, og tidvis tykte eg at det vart litt langdrygt. Eg mistenkjer at den norske omsetjinga må ta litt av skulda for den langdryge kjensla, så eg burde nok ha lese originalen. Men ein stad inni meg finst det ei vegring mot å lese engelsk, og denne vegringa har eg enno ikkje klart å kome over. Dermed vart det norsk på Sittenfeld, sjølv om teksten nok dermed vart litt urettferdig behandla.Har forresten ein plan om å lese alle sju Harry Potter-bøkene på engelsk etter at eg har lese den sjuande på norsk. Håper at eg dermed skal vinne over engelskvegringa mi.
No les eg Hanne-Vibeke Holsts Min mosters migrene eller hvordan jeg ble kvinne. Ikkje skjønnlitteratur, men god litteratur.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar