Humor-elgen

Bjarte Bjørkum: Elg i solnedgang. Gyldendal 2008

Humor er absolutt mi greie. Humor er viktig i livet mitt. Eg liker bøker som får meg til å le. Men eg har av og til problem med bøker som svært intenst legg opp til at dette verkeleg skal bli morosamt. Som går ut frå at alle lesarar, også eg, skal le. Særleg har eg problem når dette er bøker som eigentleg er retta mot barn. Ikkje min humor, tenkjer eg. Dårleg kvalitet, tenkjer eg. Førehandsdømming? Generalisering? Jau, eg ser den. Men slik er det altså fatt med meg.

Elg i solnedgang av Bjarte Bjørkum var ei slik bok. Eg fekk henne anbefalt som høgtlesingsbok for vesleguten av ein god kollega. Det var ei bok eg absolutt ikkje ville valt å teke ut av hylla sjølv, men gode kollegaar skal ein lytte til. Vi trengde ei høgtlesingsbok medan vi venta på nummer-fire-Påsån, og det blei denne.

”Maurar er dei minste dyra Thomas og bestefar må hanskast med i denne historia. Dei er så små at dei mest ikkje er til å sjå. I ei bok som denne blir dei heilt usynlege. Så usynlege at denne boka ikkje handlar om maur i det heile teke, men om elg.” (Frå Bjarte Bjørkum: Elg i solnedgang, Gyldendal, 2008: frå baksideteksten.)

Denne teksten, fint oppkrydra av ein morosam illustrasjon, fekk vesleguten min svært interessert, og han humra i veg frå første kapittel. Thomas og bestefaren får ein elg og hanskast med, og det skapar ulike forviklingar. Eg las høgt, prøvde å vere engasjert, men i smug dreiv eg med denne-boka-er-keisam-vanen min, eg sjekka kor mange sider som var att av kapittelet. Etter nokre kapittel var ikkje dette nok. Eg måtte sjekke kor mange sider av boka som var att. Dermed hende det. Eg gjorde det eg elles aldri ville gjort: Eg las litt av slutten. Rett nok var det eg las eit såkalla bonuskapittel, men det hadde altså ein svært god effekt på bokengasjementet mitt. Der eg tidlegare hadde smilt litt tafatt og på skrå når sonen min lo over eit av dei mange morosame poenga i boka, lo eg no med. Eg hadde forstått at dette faktisk ikkje var så dårleg som eg trudde. Det var jo faktisk ganske bra. Og ganske morosamt og.

Absolutt noko å tenkje på neste gong fordommane kjem føre opplevinga av boka.