Aina Basso: Ingen må vite. Samlaget, 2008.Alle meldingane eg har lese om Aina Bassos Ingen må vite har vore gode. Eg har ikkje noko nytt å føye til, men eg er samd i dei gode meldingane. Det er ei sterk historie. Ei historie som grip meg. Godt fortald og med eit fantastisk språk. Eg føler meg heldig som har fått lese denne forteljinga. Føler meg heldig som eig boka. Og glad for at eg når det vert måndag, og eg igjen skal på jobb, har ei heilt ny bok å putte i hylla merka Tove anbefaler. Dette er ei bok eg ikkje vil nøle med å anbefale korkje til ungdom eller vaksne.
I eit intervju i Dag og Tid for ei tid tilbake vart Aina Basso spurd om ho var redd for å bli ein einboksforfattar. Det meinte ho at ho ikkje var redd for. Men Aina, eg er redd for det. Ikkje slik å forstå at eg trur det er sannsynleg. Heller redd for i tydinga bekymra for. Eg vil nemleg svært gjerne at du kjem med mange bøker! Slik at eg kan få lese dei. Og bli gripen. Bli glad for det gode språket.
I eit intervju i Dag og Tid for ei tid tilbake vart Aina Basso spurd om ho var redd for å bli ein einboksforfattar. Det meinte ho at ho ikkje var redd for. Men Aina, eg er redd for det. Ikkje slik å forstå at eg trur det er sannsynleg. Heller redd for i tydinga bekymra for. Eg vil nemleg svært gjerne at du kjem med mange bøker! Slik at eg kan få lese dei. Og bli gripen. Bli glad for det gode språket.
1 kommentar:
Alt jeg har hørt om denne boka gjør at jeg gjerne vil lese den. Og det du skriver bekrefter mitt inntrykk. Gleder meg til å la den skli ned i handlekurva ved neste bokhandelbesøk :-)
Legg inn en kommentar